Yān Zhī
/ 胭脂 /
Rookie Agent Rouge
Rok produkcji: 2016;
Ilość odcinków: 30;
Ocena: ?/10;
Język: mandaryński;
Qín Shí Míng Yuè: Dì Zǐ Jiàng Xī
/ 秦时明月 帝子降兮 /
Legend of Qin: Lady Xiang
Rok produkcji: 2015;
Ocena: 8/10;
Inne tytuły: Qin's Moon, Lady Xiang Descends;
Język: mandaryński;
Ranny, uciekający przed prześladowcami mężczyzna zapędza się w głąb lasu i dociera do doliny XiaoXiang (do której można wejść, ale wyjść nie sposób), gdzie trafia pod skrzydła kobiety imieniem Ehuang. Dała mu ubrania po swoim mężu i opowiedziała, że teraz mieszka tu sama, od czasu zniknięcia jej męża, lorda Shun, oraz śmierci jej siostry bliźniaczki, a jednocześnie drugiej żony lorda, Nuying. Z tą wiedzą mężczyzna przesypia noc. Na drugi dzień spotka w lesie lorda Shun, a w domu okazuje się, że to jednak Ehuang nie żyje, a w gościnie jest u rzekomo zmarłej Nuying. Mężczyzna nie wie, co o tym myśleć, ale jedno jest jasne: by opuścić przeklętą dolinę, będzie musiał rozwikłać zagadkę jej mieszkańców.
Jest to odcinek specjalny serialu pod tym samym tytułem, który jednak można obejrzeć bez znajomości całości (co jest niezaprzeczalnym atutem), ponieważ opiera się na ludowej legendzie i stanowi zamkniętą całość. Samą historię można z powodzeniem podciągnąć pod wszystkie legendy o chińskich duchach i ich zabawach śmiertelnikami. W tym konkretnym przypadku na pewno plusuje otwarte zakończenie i napakowanie intryg w tak krótkim czasie. Całość dodatkowo okraszona jest przepiękną animacją, która sama w sobie podnosi ocenę.
Zuì Quán
/ 醉拳 /
Drunken Master
Rok produkcji: 1978;
Ocena: 5/10;
Język: kantoński;
Syn szanowanego w mieście i całej okolicy nauczyciela posiadającego własną szkołę sztuk walki jest krnąbrnym i nieposłusznym dzieckiem, które nie słucha nikogo i nieczego. Po kolejnej awanturze i zniszczeniu publicznego mienia ojciec ma go dość i posyła go na nauki do mocno ekscentrycznego nauczyciela i starego przyjaciela. Fei Hung nie jest zadowolony, ponieważ staruszek wiecznie pije, a zamiast uczyć go sztuk walki każe mu robić głupie rzeczy pokroju przelewania wody z beczki do beczki czarką do picia wina.
To chyba jeden z najbardziej znanych filmów Jackiego Chana, ponieważ to właśnie on wyniósł go na wyżyny sławy (wcześniej grał w filmach jedynie poboczne role), na których do dziś dnia się znajduje. Film też zasługuje na uwagę ze względu na fakt, że to on podłożył podwaliny pod gatunek kung-fu-comedy, który popularnością cieszy się do dziś, ale nikt nie robi jej tak dobrze jak Jackie. Co prawda fabuła jast w filmie praktycznie nieistniejąca, ale nie dla niej się ten film ogląda.
Zuì Quán II
/ 醉拳II /
Drunken Master II
Rok produkcji: 1994;
Ocena: 7/10;
Język: kantoński;
Druga część przygód młodego Fei Hunga, na którą fanom przyszło czekać ponad 15 lat, ale trzeba powiedzieć, że było na co, ponieważ film przewyższa wszystkim swojego poprzednika i z niewiadomych przyczyn jest stawiany od części pierwszej niżej. Na uwagę zasługuje też plejada gwiazd w głównych rolach, co samo w sobie już podnosi jakość, bo te gwiazdy to nie celebryci, ale gwiazdy umiejące grać. I tak w rolę Fei Hunga ponownie wcielił się Jackie Chan, jego rodziców grają Ti Lung oraz Anita Mui, poszukującego zabytków policjanta Lau Kar Leung, przyjaciela głownego bohatera przyszły tygrys Hong Kongu - Felix Wong, a syna generała kolejny tygrys - Andy Lau.
O fabule nie ma co mówić ponad to, że w tym filmie, przeciwnie do części pierwszej, istnieje. Na uwagę zasługuje przede wszystkim duet Ti Lunga i Anity Mui, którzy swoje role odegrali perfekcyjnie. Pani Wong jest przebojową żoną szanowanego lekarza i nauczyciela sztuk walki, która wszystkie zarobione przez męża pieniądze przepuszcza w MahJonga (najczęściej we własnym domu, gdzie obowiązuje surowy zakaz hazardu wydany przez małżonka, który zdaje sobie sprawę z uzależnienia połowicy). Na dokładkę wciąga w swoje coraz to nowe pomysły ukrycia zbrodniczego procederu syna, a gdy wpadnie w kłopoty, poi go trunkami, by walczył za nią. Pan Wong natomiast przymyka na to wszystko oko, ponieważ bardzo swoją rodzinę kocha, ale jego nerwy są na wyczerpaniu i w końcu cała ta sytuacja musi wybuchnąć... na dokładkę mamy jeszcze najeźdźców z Wielkiej Brytanii, kradzieże zabytków i pokaz sztuk walki w hucie.
Bà Wáng Huā
/ 霸王花 /
The Inspector Wears Skirts
Rok produkcji: 1988;
Ocena: 7/10;
Język: kantoński;
Przyjemna komedia z gatunku, który wszyscy widzieli już wielokrotnie w takich produkcjach jak choćby Szeregowiec Benjamin, czy nieco poważniejsze Wzgórze Złamanych Serc, gdzie mamy komediową zbieraninę najprzeróżniejszych osobników, a dowództwo stara się z nich zrobić prawdziwych żołnierzy ku uciesze przełożonych, a mizerii oddziału. Cały film kończy się oczywiście spektakularną akcją zakończoną sukcesem i przekonaniem o geniuszu oddziału nawet największych niedowiarków.
Film niewiele się różni od innych w tym gatunku, poza kilkoma rzeczami. Tu do samego końca jest komediowo (w innych przypadkach nie bardzo), a główną obsadę stanowią gwiazdy kina tamtych lat. No i jeden punkt film dostał za kantońską wersję Hound Dog na wrotkarni.
Huáng Jiā Zhàn Shì
/ 皇家戰士 /
Royal Warriors
Rok produkcji: 1986;
Ocena: 7/10;
Inne tytuły: In the Line of Duty, Ultraforce;
Język: kantoński;
Film opowiada o trójce stróżów prawa, policjantce (Michelle Yeoh), byłym policjancie (Hiroyuki Sanada) oraz ochroniarzu lini lotniczych (Michael Wong), którzy udaremniają porwanie jednego z samolotów startujących z lotniska w Hong Kongu. W akcji giną porywacze, a trójka zostaje bohaterami, ale wtedy ich tropem ruszają bracia zabitych, który policjantom poprzysięgają krwawą zemstę.
Nie da się ukryć, że fabuła skomplikowana nie jest, ale jedno wyróżnia ją od większości tego typu filmów tamtego okresu: praktycznie nie ma tu wątku komediowego. Tak, co jakiś czas Michael powie śmiesznego, ale to wszystko. Drugą sprawą jest głębia postaci. To nie są typowi dobrzy i typowi źli. Wszyscy mają jakąś historię, która uczyniła z nich to, czym są dziś (może prócz Michelle). Jest szybko, mroczno, krwawo, a sceny walki są bardzo widowiskowe. I przyznać muszę, że mam do tego filmu sentyment, ale na swoją ocenę w pełni zasłużył.
Huáng Jiā Shī Jiě
/ 皇家師姐 /
Yes, Madam!
Rok produkcji: 1985;
Ocena: 7/10;
Inne tytuły: In the Line of Duty 2;
Język: kantoński;
Fabuła opiera się o mikrofilm, który jest dowodem pogrążającym jeden z syndykatów zbrodni w Hong Kongu. Klisza wpada w ręce nic niepodejrzewającego trio złodziejaszków o zdrowych imionach: Aspirin, Strepsils i Panadol. Niestety dla nich teraz ich śladem rusza syndykat oraz dwie policjantki (grane przez Michelle Yeoh i Cynthię Rothrock), które chcą syndykat zlikwidować oraz pomścić śmierć zabitych przez przestępców kolegów.
Druga część cyklu z serii, która jednak różni się od pierwszej przede wszystkim humorem, którego tu nie brakuje. Ten film z kolei to typowa komedia kryminalna, która nie cechuje się nazbyt dobrą fabułą, ale za to posiada bardzo dobre sceny walki i wartką akcję. Oczywiście niezaprzeczalną zaletę stanowi też obsada, w której są same gwiazdy, które same w sobie podciągają ocenę.
Wu Jian Dao
/ 無間道 /
Infernal Affairs
Rok produkcji: 2002;
Ocena: 8/10;
Język: kantoński;
Jeden z najlepszych filmów roku, do scenariusza którego prawa wykupiło Hollywood i nakręciło to coś, co straszy do tej pory, ale Oscara dostało. Historia dwóch szpiegów, z których jeden pracuje dla Triad, a drugi jest policyjnym tajniakiem. Obaj zostają wysłani w szeregi wroga, by pomóc swojej organizacji w interesach, ale też, by zlikwidować kreta, o którego istnieniu obie organizacje wiedzą, ale nikt nie potrafi go namierzyć. W ten sposób obaj, nic o tym nie wiedząc, zaczynają na siebie polować.
Film nie ma widowiskowych efektów specjalnych ani pokazów mistrzów sztuk walki (co często cechuje filmy kryminalne z Hong Kongu), ale nie sposób oderwać się od ekranu, ponieważ fabuła jest tak wciągająca, a aktorzy tak świetnie odgrywają swoje role, że aż zapiera dech. Film ma jednak wadę: nie mogłam pozbyć się wrażenia, że poświęcono Tony'ego względem Andy'ego, który w filmie wydawał się bardziej wyeksponowany.
Nakręcono też dwie inne części, ale niestety nie okazały się tak dobrym kinem jak część pierwsza.
Xia Nu
/ 俠女 /
A Touch of Zen
Rok produkcji: 1971;
Ocena: 5/10;
Język: mandaryński;
Skusiłam się, bo to podobno klasyk (hmpf, gdyby płacili mi złotówkę za obejrzenie każdego "klasyku", to uzbierałabym już na sporo wacików). Ogólnie film jest bardzo podobny w wykonaniu do Cone, Drink with Me (nic dziwnego, w końcu ten sam reżyser). Niestety, grzebią go straszne dłużyzny (cz.1 ma 1:40:00, a coś zaczyna się dziać dopiero około 1:10:00), w związku z tym przez ponad godzinę oglądamy widoczki, plenery i tym podobne. Nie mam nic przeciwko, zdjęcia w tym filmie są śliczne i czasem naprawdę ciężko oderwać wzrok, ale co za dużo, to niezdrowo. Bohaterowie są jakby nieco sztuczni (skryba ma za dużo pudru!) i więcej życia i realizmu przejawiają złoczyńcy (o, ironio!). Także punkty za świetne zdjęcia i niezłą fabułę, a wielki minus za wykonanie.
Wo Zhi Nu Ren Xin
/ 我知女人心 /
What Women Want
Rok produkcji: 2011;
Ocena: 2/10;
Język: mandaryński / kantoński;
Nie znoszę komedii, a już szczególnie komedii romantycznych, ale Czego Pragną Kobiety z Melem Gibsonem i Helen Hunt to jedna z moich małych, grzesznych przyjemności i co jakiś czas ją oglądam... bo po prostu kocham ten film. Kiedy dowiedziałam się, że Chińczycy kupili scenariusz i postanowili nakręcić własną wersję z Andym Lau w roli głównej pomyślałam, że to może być niezłe widowisko (głównie przez to, że byłam ciekawa jak rozwiążą sprawę depilowania nóg). No i się dowiedziałam. Problem polega na tym, że chińska wersja w ogóle nie jest ani śmieszna, ani pouczająca, ani ciekawa. Wszystko wydaje się robione na siłę, sztuczne, przypadkowe i kompletnie pozbawione łańcucha przyczynowo skutkowego. Ten film najlepiej obrazuje pojęcia "chińska podróbka". Zdecydowania polecam pryginał.